Τα ferry boat είναι ο πιο συνηθισμένος τρόπος για εκείνους που μένουν στα Northern beaches να πηγαίνουν στη δουλειά. Αντί λοιπόν να παίρνεις το μετρό, το λεωφορείο, το αυτοκίνητο ή το μηχανάκι, παίρνεις το ferry και σε 30 λεπτά είσαι στο κέντρο..ούτε κορναρίσματα, μποτιλιάρισμα...άντε το πολύ πολύ να συναντήσεις καμιά φάλαινα που έχασε το δρόμο της. Καθόλου άσχημος τρόπος να πηγαίνεις στη δουλειά, αν φυσικά έχεις δουλειά..αχ..! Κατεβήκαμε στην αποβάθρα 3, κι απο εκει περπατήσαμε μέχρι την Οπερα και τους Βοτανικούς κήπους. Περάσαμε από το κτίριο, όπου έχω τη συνέντευξη τη Δευτέρα, μήπως μπορέσουμε και καταλάβουμε τι ακριβώς είναι εκεί, αλλά δυστυχώς ήταν κλειστό. Καταλήξαμε στο Darling Harbour, όπου καθήσαμε στο James Squires για μπυρίτσες και μεσημεριανό: μύδια με σως κρασιού και κρέμας για αρχή και στη συνέχεια ριζότο με μανιτάρια και καγκουρώ στα κάρβουνα με πουρέ γλυκοπατάτας. Σε ένα τραπέζι έξω στον ήλιο, κοιτώντας τον κόσμο να περνάει και τα πλοιαράκια στο λιμάνι..Κι εγώ που νόμιζα ότι θα μου έλειπε το καλοκαίρι...
Στη συνέχεια, πίσω στο wharf, την προβλήτα, κι επιστροφή στο Manly. Ο καιρός ακόμα ζεστός κι ας είχε περάσει η ώρα. Στο ferry φυσικά καθήσαμε έξω και πίσω, όπως προστάζει "κώδικας" για εκείνους που κάνουν το δρομολόγιο συχνά.
Και δε φτάνει η κούραση απο τον ποδαρόδρομο κι η βαρυστομαχιά από αυτά που φάγαμε στο Darling Harbour, το βράδυ θέλαμε και σινεμα: "Ocean's 13". Επρεπε να το δω. Είχα προετοιμαστεί κατάλληλα, αγοράζοντας "ΤΟ ΘΕΜΑ" εδώ και δύο Κυριακές, που είχε DVD με το "Ocean΄s 11" και το "Ocean΄s 12". Πήγαμε λοιπόν στα Hoyts, στο Warringah Mall. Πριν αρχίσει καν το έργο, εμένα με είχε πάρει ήδη ο ύπνος. Ξυπνούσα σε κάποιες φάσεις και προσπαθούσα να παρακολουθήσω, όμως μου ήταν αδύνατο. Ξύπνησα μόνο στο στους τίτλους του τέλους γιατί έπρεπε κάπως να γυρίσω σπίτι..
Την Κυριακή ξύπνησα για πρώτη φορά στις 10:30. "Ο παλιός μου εαυτός" είπα, κι έκανα το σταυρό μου. "Είμαστε σε καλό δρόμο". Κοίταξα πάλι τα email μου, λες και θα μου έστελνε κανείς απάντηση στα βιογραφικά μου Κυριακάτικα, αλλά τίποτα. Είχε γεμίσει πάλι το Bulk με συγχαρίκια για το Lotto που κέρδισα και για κάποια λεφτά παρατημένα σε τράπεζα του Ουμπερκιστάν ή κάτι τέτοιο. Το έκλεισα. Είπαμε να πάμε μια βόλτα μέχρι το Palm Beach. Μια συνηθισμένη παραλία μωρέ, με απέραντη αμμουδιά και φοίνικες και τέτοια. Μετά απο 45 περίπου λεπτά, ήμασταν εκεί, κι αυτό γιατί οδηγούσα εγώ, κλασσική Ελληνίδα που πρέπει πάντα να πηγαίνει παραπάνω από ότι γράφει το όριο ταχύτητας. Ενα υπέροχο μέρος, στην άκρη του πουθενά, που για να παρκάρεις το αυτοκίνητό σου όμως πρέπει να πληρώσεις εισιτήριο κι ας μην υπάρχει ψυχή τριγύρω. Ετσι κι εμείς πληρώσαμε το αντίτιμό μας, ως ευσυνείδητοι πολίτες, περπατήσαμε στην παραλία κι ανεβήκαμε σκαλιά και σκαλιά για να βρεθούμε στο Barrenjoey Lighthouse, έναν τεράστιο φάρο με υπέροχη θέα στον ωκεανό.
Οσο και να κοιτάζεις, δεν χορταίνεις τη θέα από τόσο ψηλά. Ευτυχώς το κατέβασμα ήταν εύκολο..
Μας πήρε μία ώρα να ανέβουμε και να κατεβούμε από το φάρο. Δεν μπορούσαμε εξάλλου να καθήσουμε περισσότερο, είχαμε και το αυτοκίνητο που έπρεπε να μετακινήσουμε... Πήραμε το δρόμο για την επιστροφή, σταματώντας στο New Port Arms για...μπυρίτσες και μεσημεριανό. Τραπεζάκι στον ήλιο, θέα στη θάλασσα, όλα καλά!
Γεια σου Ελενα,
ΑπάντησηΔιαγραφήμην στεναχωριεσε για την δουλεια, θα βρεις και μετα θα λες τι καλα που ηταν που εκανα τις βολτες και επινα τις μπυριτσες. Εγω και η Πωλινα περασαμε τα ιδια για να βρουμε δουλεια. Περνα καλα και προσπαθησε για το καλυτερο. Μου άρεσαν οι φωτογραφιες! Ελπιζω καποια στιγμη να ερθουμε και εμεις στην Αυστραλια σαν τουριστες! Εχω πολλους συνχωριανους απο το Επταχωρι, Καστοριας. Καποια στιγμη ας κανουμε και ενα Skype. Περιμενω και αλλα Blog, αρεσε αυτο που εβαλες...
Ζωης
Γεια σας παιδιά! Χάρηκα πολύ που είδα comment σας. Θα τα λέμε εντός κι εκτός blog κι ίσως κι από κοντά! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλαράκι γεια σου. Όλα θα πάνε καλά. Όλα πάντα πάνε καλά για τους θαρραλέους, αυτούς που ζούνε και κάνουν αυτά που ονειρεύονται και σκέπτονται. Κάθε αρχή και δύσκολη (αν και στην δική σου περίπτωση είναι δεύτερη αρχή), αλλά τουλάχιστο έχεις κάποιο να σε στηρίξει μέχρι να μπορείς να στηριχτείς μόνη σου.Κάθισε, ακούμπα πίσω απόλαυσε την θέα και προσπάθησε να τα πάρεις όλα πιο ήρεμα. Ακολούθα την ροή. Όλα θα φτιάξουν και θα σταθεροποιηθούν. ;).
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σου το χα πεί. Κάτσε λίγο και κάνε διακοπούλες. Μην αγχώνεσαι πάρα πολύ για τη δουλεία, όλα θα βρούν το δρόμο τους. Να δείς που τώρα έχεις μια συνέντευξη αλλά σε λίγο δεν θα τις προλαβαίνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ το blog και οι photos. Keep it up! Φιλιά
Κώστας
Λενιώ αν δεν βρεις δουλειά.. που θα βρεις δηλαδή το μόνο σίγουρο είναι ότι έχεις συγγραφικό ταλέντο. 15 χρόνια σε ξέρω αλλά αυτό το κρυφό ταλέντο σου δεν το ήξερα.. να γράφεις κάθε μέρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό κοντά δε νομίζω ότι θα μπορέσεις να με δεις! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό χειμώνα από το Ελλάντα, που έχουμε 47 (ναι Κελσίου) και πάντα τρέλλα!